Gisteren middag werd ik enorm gegrepen door het verhaal van een jonge vrouw, ergens midden de 20. We raakten met elkaar aan de praat en toen het over mijn beroep als scheidingsbemiddelaar ging, begon ze te vertellen.
Zij is één van de slachtoffertjes geweest van een vechtscheiding. Nu, 15 jaar na hun echtscheiding, maken haar ouders nog steeds ruzie. Dat maakt haar verdrietig en onzeker.
"Ik zou eigenlijk graag willen trouwen, maar kan het niet doen omdat mijn vader en haar moeder niet samen op 1 feest aanwezig kunnen zijn".
Haar huwelijk zou nog meer lijden veroorzaken en dat wil ze voorkomen. Dit greep me zo aan dan ik niet meer wist wat zeggen.
Diep vanbinnen voelde ik dankbaarheid naar alle mensen die al bij me zijn geweest om hun scheiding te regelen. Ik weet dat zij hun kinderen dit nooit zullen aandoen. Mensen die kiezen voor hun kinderen, voor oplossingen en voor een nieuwe toekomst. Mensen die er bewust voor kiezen niet te vechten. Mensen die het moeilijk hebben met hun scheiding, maar dit toch de kinderen op de eerste plaats zetten. Ik vind ze allemaal de medaille "beste ouders van de wereld" waard.
Ik ben heel blij dat ik deze mensen met raad en daad mag bijstaan.
Via mijn job voorkom ik lijden van kinderen, niet alleen nu, maar ook in de verre toekomst. Dat geeft me voldoening.
Je bepaalt als scheidende ouder zélf wat de gevolgen van je scheiding voor je kinderen zijn. Je kiest immers zelf om wel of niet te vechten.
Ik wil dan ook graag alle scheidende ouders danken die de moeite doen om alles op een goede manier te regelen. Zò dat ze voor altijd samen ouders kunnen blijven.
Want: EX-OUDERS BESTAAN NIET !
(meer info over scheiding )